“Wat een gekke titel”..

..denk je misschien. “Gaat dit over een kapper in de Middeleeuwen die de pest had?”.
NOPE! Als ik je vertel waar het over gaat snap je hem meteen.

Vorige week was ik bij de kapper om mijn grijze uitgroei bij te kleuren. (Even voor jouw beeldvorming, en een weetje over mezelf: ik ben 31 jaar en ik ben al sinds een paar jaar grijs aan het worden. Sommigen zeggen dat dit van karakter spreekt.. haha! Hier houd ik heb maar even bij ;).).

Ik vertelde mijn kapster over mijn coaching praktijk; Waarom ik doe wat ik doe en waar vanuit mijn praktijk is ontstaan: vanuit onzekerheid uit mijn verleden dat grotendeels veroorzaakt werd doordat ik ben gepest als kind. Ik wil graag mensen helpen met de onzekerheid die zij op hun manier hebben opgebouwd.

Ik vertelde dat ik daardoor ontzettend onzeker werd als kind, maar dat ik de mensen, natuurlijk toen nog kinderen, vergeven heb. Hun gedrag kwam immers niet uit een slecht karakter, legde ik uit, maar meer vanuit dat zij ook hun positie in de klas moesten bepalen. Ze wilden simpelweg veiligheid en deden dat door zichzelf hoger te plaatsen dan anderen.

Een vraag aan jou, lieve lezer: Triggert dit je?

Iets triggerde er namelijk wel in de andere kapster die in de kapsalon rondliep en ook naar mijn verhaal luisterde. Ze was het niet me me eens, omdat ze zelf ook gepest was vroeger en omdat haar kind nu ook werd gepest. Ze vond dit zo gemeen en ze geloofde echt dat dit kwam omdat deze kinderen zo gemeen ZIJN.

Ik snapte haar reactie helemaal.. zo stond ik er namelijk jaren geleden ook in.

Er is alleen iets interessants aan de zin: “ik geloof echt dat deze kinderen gemeen ZIJN.”. Ik geloof namelijk dat de kinderen die mij pestten niet gemeen WAREN. Ze DEDEN gemeen door hun eigen gevoel van onveiligheid. Ze moesten hun plaats bepalen in de klas.
WAREN of DEDEN… Het is maar 1 woord verschil, maar door deze zin maak ik de oorzaak los van het gedrag en kan ik er meer naar kijken vanuit begrip.

Natuurlijk was het voor mij (en nu voor de kapster ook) niet fijn…
“Niet fijn”? Het was vreselijk! Pesten kan veel schade aanrichten..

De enige manier om daar nu mee om te gaan en om het los te laten is om deze mensen te begrijpen; waarom deden ze dit precies? Hoogstwaarschijnlijk vanuit angst.. en om die reden kan ik ze vergeven. Ze deden namelijk wat toen het beste voor hun was. En op dat moment was er ook geen kunde vanuit de school om hier goed mee om te gaan.

en ja daar heb ik onder geleden. Maar daardoor sta ik nu wel in mijn leven zoals ik dat nu doe; volop gewerkt aan persoonlijke groei, en nu nog steeds, zodat ik elke dag/week/maand weer ‘cadeautjes’ krijg: een super mooie levensles, zoals een dipje/onzeker momentje waar ik mee weet om te gaan en dat me dankbaar maakt.

Dus als je gepest wordt of bent: I FEEL YOU. Het is echt NIET LEUK.

Misschien dat je de kapster wel herkent en dat je enorm geraakt wordt door het verhaal. Misschien denk je wel: “Grrrr… wat een raar verhaal, hoezo vergeven?! Praat jij maar, die mensen zijn gemeen, punt!”

Ik snap dat je zo denkt… en leef je maar eens helemaal uit. Word maar eens SUPER BOOS!!! WAAAAAAAAH!!!
Dat kan een manier zijn om jezelf even te ontladen.

En daarna..
Gun ik het je om daar met andere ogen naar te kijken. Zodat je rust hebt, geen wrok voelt, de woede kunt loslaten en dat je daar geen last meer van hebt. Dat je geen last meer hebt van onzekerheid. Dat je dit andere mensen ook kunt doorgeven en het kunt laten zien: ‘het is oké dat het je pijn doet. Kies daarna hoe je ermee om wilt gaan: vanuit pijn of vanuit liefde.’.

Als je voor woede en wrok kiest kiest laat je je negatief beïnvloeden door wat er ooit gebeurd is. Als je voor het loslaten en vergeven kiest laat je wrok, en alle stress en spanning die je in je lijf voelt, los. Dit is meteen zelfliefde! Omdat je jezelf het beste gunt!

Waar kies jij voor?

Vind je het lastig om wrok, boosheid. teleurstelling of verdriet los te laten? Stuur me gerust een berichtje. Dan help ik jou hierbij. Er is altijd een manier..

Liefs,

(de weer bijgekleurde) Anke