Pfoe jeetje.. vorige week heb ik me toch iets gedaan wat ik tot een jaar terug echt niet zou doen: feedback geven aan mijn werkgever!!

(Even tussendoor: naast mijn wandelcoachpraktijk ben ik ook nog werkzaam als pedagogisch coach en bij een kinderopvang in Arnhem.)

En waarom ik dit tot een jaar terug niet zou doen? Ik was bang voor het volgende:

• Dat ze boos op me zou worden.
• Dat ze zou zeggen: wat stel jij je aan!
• Dat ik niet gewaardeerd zou worden
• Dat ze een keer van me af zou willen.
• Dat ze alleen maar zou gaan aandikken en verantwoorden waarom ze deed wat ze deed, waardoor ik nog kleiner zou worden
• Dat ik haar niet wil kwetsen

Sowieso was mijn overtuiging: je gaat toch geen feedback geven aan je werkgever?! Dat hoort toch niet? Je werkgever is toch je ‘meerdere’ en het is gewoon niet de bedoeling dat je daar feedback aan geeft?!

En nu weet ik: DIT IS ONZIN!!!!!

Jouw recht om feedback te geven!

Ik zal het begrip feedback in deze context even uitleggen. Met feedback bedoel ik hier: aangeven bij een ander persoon dat je het als niet prettig ervaart wat diegene heeft gedaan of doet bij jou

Aan wie je dan ook feedback geeft; jij hebt het recht om dit te doen. Jij hebt recht om grenzen aan te geven!

En nee, niet om iemand aan te vallen, maar gewoon oprecht om jouw grenzen aan te geven! Iemand terug iets geven waar diegene iets mee kan. De persoon in kwestie kan namelijk vaak niet ruiken of jij iets minder leuk vind. Mensen hebben vaak geen idee wat hun gedrag bij een ander doet. Ze zien er vaak de ernst niet van in, omdat ze er niet met dezelfde ogen naar kijken als jij.

Als ik dit een paar jaar geleden tegen mezelf had gezegd, had ik echt gedacht: “Eeuuh ja, misschien mag ik ook wel mijn grenzen aangeven, maar hoe dan?!! 🙁

Nu ik dit persoonlijk in mijn leven toepas, ik levenscoach ben EN het mijn klanten leer, kan ik het nu ook aan jou uitleggen.

Let op, ik leg het je uit..

De reactie die iemand geeft op jou en wat jou niet bevalt is NIET persoonlijk naar jou toe. Ik zie ALLE personen, die iets doen dat mij kwetst of niet bevalt, als mensen die reageren omdat ze op dat moment niet in staat zijn om op een andere manier te reageren. Zij nemen met hun reactie/gedrag hun hele rugzak aan overtuigingen en voorkeuren (vaak vanuit ervaringen van vroeger) mee en dan is het ook nog zo dat ze, afhankelijk van hoe goed hun filter is, er gewoon alles kunnen uitflappen zonder erbij na te denken wat het met een ander zou doen.

En dat laatste was van toepassing bij mijn werkgeefster. Op dát specifieke moment kon ze daar niets aan doen en ze had ook geen idee dat ze me daarmee kwetste. En waarom feedback dus zo belangrijk is: als ik niet vertel wat dit met me doet, kan ze hier ook niets mee doen! Nu ze gehoord heeft dat ik het niet fijn vond wat ze deed, kan ze dit meenemen naar een volgende keer.

En tja.. wat nu als ze het dan de volgende keer nog een keer doet ?

Ik kan natuurlijk niet verwachten dat iemand na 1 keer al meteen kan toepassen wat ik degene heb vertelt. Bepaald gedrag kan zo vast zitten in iemands systeem. Dus dan zal ik nogmaals zeggen: “goh de vorige keer gaf ik aan dat ik niet fijn vind en nu hoorde ik je dit weer doen, besef wat dit doet met mij.” met een kalme stem.

Dit klinkt als communiceren van mens tot mens…. Toch?

Je mag deze woorden overnemen, maar je mag er ook je eigen woorden aan geven als deze woorden niet bij je passen. Als je er maar rekening mee houd dat je het een gelijkwaardig gesprek houd: van mens tot mens. Als je dat doet, houd je de eer aan jezelf en kun je alleen maar trots zijn dat je het op een menselijke manier hebt proberen ‘op te lossen’.

De ‘Wat nu als…?’ bezwaren. Ik relativeer ze voor je!

Waar ik vroeger bang voor was ga ik nu relativeren voor je. Dus stel je voor dat jij ook geen feedback durft te geven, niet alleen aan je baas, maar ook aan je partner, moeder, vader, broer, zus, collega, buurman, buurvrouw, WIE dan ook… Dan wil ik deze bezwaren alvast voor je wegnemen. Stel, je wilt feedback geven aan een vriendin van je.

Hieronder staan de eventuele bezwaren die je hebt om geen feedback te geven. Daarachter vertel ik hoe je dit kunt ombuigen:

• Dat hij/zij boos op je kan worden.  Boos worden zou kunnen, maar hij/zij wordt niet boos op JOU, maar hij/zij schrikt en denkt bijvoorbeeld “Help ik krijg kritiek! Ik ben niet goed genoeg” en uit die angstreactie kan boosheid komen (angst is een basisemotie, boosheid is geen basisemotie maar vaak wel de emotie die bij veel mensen als eerste op komt. Angst of verdriet zit daar meestal onder). Het kan ook zijn dat degene boos wordt op zichzelf: “He doe ik dit nu alweer? ik ben ook echt een mislukkeling. ” Let op: dit zijn invullingen. Het belangrijkste is dat je weet dat die boosheid niet van jou is!
• Dat ze zou zeggen: “wat stel jij je aan”! Dat is PUUR een reactie om de feedback af te kaatsen naar jou, vanuit eigen onzekerheid! JIJ vindt het niet fijn, PUNT! Daar mag jij bij blijven.
• Dat je niet gewaardeerd zou worden. Om welke reden zal je niet gewaardeerd worden als je feedback krijgt? Dat zou voor de ander alleen maar zijn omdat die niet graag feedback ontvangt, omdat veel mensen feedback ontvangen niet super tof vinden..
  Ook hier weer: dit is niet van jou! Dit is wat de ander raakt.
• Dat ze (een keer) van je af zou willen of je niet meer willen zien.  Het kan dan zijn dat ze feedback niet kan handelen, maar zeg eens eerlijk: zou jij met iemand willen zijn/werken die constant over je grenzen heen gaat en die niet luistert naar wat jij niet fijn vind?
• Dat ze alleen maar zal gaan verantwoorden waarom ze deed wat ze deed, waardoor je je nog kleiner zou voelen.
  Dat zou ze kunnen doen. Luister ernaar, want ze deed het inderdaad omdat ze op dat moment niet ergens anders toe in staat was, vanuit haar eigen levenservaring, overtuiging en gedachten reageerde ze zo.. Heb begrip, maar alsnog: het was voor jou niet fijn. Je zult merken: begrip krijg je, door begrip te tonen.
• Dat je haar niet wilt kwetsen Lief dat je rekening met haar wil houden. Aan de andere kant wordt er zo niets bereikt. De situatie blijft hetzelfde, zal waarschijnlijk nog een keer gaan gebeuren.
  Een vraag aan jou: wanneer jij ongemerkt iets doet bij iemand wat voor de ander vervelend is, zou jij dit dan willen weten, zodat jij hier de volgende keer rekening mee kan houden?
  
  Als je echt met liefde voor jezelf gaat kiezen en jezelf niet wegcijfert geef je aan hoe je juist wel of niet behandeld wilt worden.

En terwijl je feedback geeft is dit de basis: BLIJF ademen door je onderbuik..
Als je angst voelt of boosheid ga je vaak sneller ademen door je borst. Dit zorgt voor een niet-helpende emotie waardoor je iets gaat zeggen waar je later misschien spijt van krijgt, en/of waardoor het gesprek niet beter van wordt.
Ademen door je onderbuik zorgt ervoor dat je rustig blijft, de situatie blijft overzien en je niet over laat nemen door emoties.

Maar Anke.. wat kwam er nu eigenlijk uit jouw gesprek?

Wil je weten wat er uit dat gesprek met mijn werkgeefster kwam?

Dat ze het terecht vond dat ik dit zei!!

Ze legde eerst nog uit waarom ze deed wat ze deed.
Daar heb ik naar geluisterd en ik vertelde dat ik dat snapte. Dat bracht rust in het gesprek. Daarna heb ik nogmaals benoemd hoe die actie van haar voor mij was. Dit begreep ze!

Dus alles waar ik vroeger zo bang voor was, kwam nog niet eens voor de helft uit 😉

Ik ben benieuwd…

..vind jij het lastig om mensen feedback te geven?

Ik hoor graag jouw verhaal! Stuur me gerust een mail 🙂

Liefs,

Anke