Een vol hoofd

Zaterdag 28 november.
Het is acht over één ’s nachts en ik kan niet slapen

Woorden en zinnen tollen door mijn hoofd. De hele dag komt voorbij met alles wat ik heb gehoord, gezien en gevoeld. En als ik dit alles weer door mijn hoofd hoor gaan brengt het een energie door mijn lichaam waardoor ik niet kan slapen..

De oorzaak is de afgelopen 2 NLP dagen die ik heb gehad van het 2e blok en dat dit zoveel met me heeft gedaan.. De aanleiding is een artikel die ik net in de Happinez las. Het ironische is dat ik door te lezen juist rustiger en slaperiger wilde worden, maar het feit is dat ik door het lezen van dit artikel juist niet kan slapen.

Eerst maar eens schrijven tot ik een ons weeg, dus tot dat ik ook daadwerkelijk lichter ben geworden door de gedachten die ik heb losgelaten. Mooie woordspeling ?

Je bent nu vast nieuwsgierig waar het over gaat?

Dat kan ik me voorstellen. Ik heb al bijna 150 woorden besteed alleen maar aan wat er in me omgaat.

Een beetje vaag nog misschien en ik zal het duidelijker voor je maken. Het gaat namelijk om iets ESSENTIEELS. Iets waar veel mensen tegenwoordig weinig meer toe in staat zijn door druk zijn, gehaast leven, nog van alles moeten doen.

Met 100% bij de ander zijn met compassie

Het artikel dat ik las in de Happinez was geschreven door Mas Strom en hij schrijft over een gesprek die hij had met iemand die een ziekte had en die hij tegenkwam op een feest: “Hij sprak ongeveer 10 minuten en ik luisterde aandachtig. Hierna was zijn lichaamshouding en uitstraling compleet anders, alsof er een groot gewicht van zijn schouders was gevallen. Zo simpel het. Als iemand een emotionele crisis doormaakt, heb je niet altijd wijze woorden nodig. Alles wat je hoeft te geven is toestemming om even niet oké te zijn. Maak ruimte voor verdriet en luister goed. (…) ik zie je, ik hoor je, ik voel je”

Misschien herken je het wel. Een vriendin of collega verteld jou een verhaal en jij dwaalt af naar je boodschappenlijstje die je nog moet afmaken, of het werk wat er nu blijft liggen doordat je met deze vriendin of collega praat. “pfff hoelang duurt dit nog? Ze is ook altijd zo langdraaaaadig..” “HOE irritant dat ze het alweer over dit onderwerp heeft!!!”

Herken je het?  Zie je voor je wat er gebeurt? Hoor je de ander praten? Hoor je wat je zelf zegt? En merk je hoe afgeleid je bent in deze situatie?

Weet je dan het antwoord op de volgende vraag: wat ZEGT deze persoon nu eigenlijk?
Waarschijnlijk heb je dat niet gehoord omdat je bent afgeleid door je boodschappenlijst?
En wat is het effect ervan bij de ander?

Dit kunnen meerdere dingen zijn.. maar ik kan alvast wat voor je invullen:

– De vriendin/collega merkt (on)bewust dat je er even niet bij bent, gaat nog meer vertellen en vertellen en harder te werken, omdat ze gezien en/of gehoord wil worden. Het gesprek duurt zo langer en langer.
– De vriendin/collega haakt af en voelt zich niet begrepen. Ze kan gefrustreerd of verdrietig weglopen.
– De vriendin/collega heeft haar verhaal gedaan maar heeft niet het gevoel gehad dat je her helemaal voor haar was.
– ….

Wat zou er nog meer kunnen gebeuren?

Het is voor jou en voor de andere persoon in elk geval geen fijne en gelijkwaardige situatie.

Mijn tip aan jou is: luister eens helemaal met 100% aandacht naar die andere persoon. Ga helemaal in haar wereld. Laat haar zien dat je haar begrijpt. Vraag door. Ben er voor haar.

Zo begrijp je haar echt, kun je doorvragen en kun je ook het gesprek sturen. Dus in plaats van dat die vriendin/collega minutenlang over 1 detail praat, kun jij andere elementen pakken uit wat ze eerder zei. Zo heeft ze het gevoel alsof je naar haar luistert, haar begrijpt en er voor haar bent EN jij kan meer in haar belevingswereld komen zodat het voor jou makkelijker is om met compassie te luisteren.

En dat allemaal kan alleen als jij bij jezelf bent en blijft. In het hier en nu. Als je oke bent met jezelf en met de ander, als je de ander begrijpt, compassie hebt voor de ander dan kun je er ook zijn voor haar.

Win-win situatie

Wat ik heb ervaren tijdens de opleiding is dat het effect is dat de ander persoon direct kan zien horen en voelen wat er is. Die persoon heeft dan maar veel korter de tijd nodig om haar ei kwijt te kunnen om te vertellen hoe ze zich voelt.

Zonder oordeel, zonder irritatie. Jij beleeft wat zij beleeft, dus je begrijpt haar en je snapt waarom ze dit zo voelt.

Het is een win-win situatie op basis van gelijkwaardigheid. Jij luistert, vraagt, bent er voor haar. Zij voelt zich gehoord, gezien en voelt zich waarschijnlijk opgelucht: ze is haar verhaal kwijt en er is meer ruimte voor  positiviteit, dankbaarheid en welke dingen er allemaal nog meer mogelijk zijn.

Onthoud daarbij wel dat je ook je grenzen mag aangeven van te voren. Ben je écht te druk? Weeg even af of het een dringend gesprek is of niet. Zo niet, vraag dan of het even kan of dat het op een ander moment kan. Dan kun je er ook beter voor haar zijn.

Ik wil je uitnodigen om dit te doen.

Ervaar je dit als lastig? Ik begrijp dit helemaal!

Laat het me weten, ik kan je hiermee helpen.

Liefs,

Anke