𝗪𝗮𝘁 𝗳𝗶𝗷𝗻 𝗱𝗮𝘁 𝗶𝗸 𝗲𝗿 𝗯𝗲𝗻 𝗵𝗲 𝗺𝗮𝗺?…
Kinderen die inspireren ons eindeloos over hoe wij wat meer mogen zijn.
Als peuter/kleuter zijnde wordt hun zelfbewustzijn vergroot en kunnen ze gerust zeggen:
“Wat fijn dat ik er ben he, mama…” (of papa natuurlijk 😊)
𝗛𝗢𝗘 𝗖𝗢𝗢𝗟 𝗜𝗦 𝗗𝗜𝗧?!🥰
Maar… zou jij dit zeggen?
Welk gevoel roept het bij jou op als je bedenkt dat je tegen iemand (die je al kent) zou zeggen hoe fijn het is dat jij er bent?
Dit specifieke stukje eigenwaarde is door cultuur, opvoeding of in het onderwijs, (of misschien wel pesten) nogal weggedrukt.
Want je zou toch beter niet naast je schoenen kunnen lopen, wat zouden anderen daarvan vinden? 🤔
Of je bent zo vaak teleurgesteld door anderen, dat je niet het idee hebt dat mensen het fijn vinden dat jij er bent.💔
Ik zeg niet dat je ooit in gezelschap hardop 𝗺𝗼𝗲𝘁 kunnen zeggen: “wat fijn dat ik er ben he!”
Maar ik gun het je wel dat je je op je gemak voelt tussen een groep collega’s, vrienden en familie, zonder dat je je afvraagt of je wel leuk of interessant genoeg bent.🧡
Dat je een vraag kunt stellen zonder dat je bang bent of een ander dat een domme vraag vindt. 😌
Dat je jouw waarde als vriendin ziet, jij bent namelijk leuk genoeg 😊.
Hoe zou dat zijn?✨
En.. mag jij van jezelf zeggen: “wat leuk dat ik er ben he!” 😉, of dat nu hardop of in jezelf is?
Liefs!
Anke
0 reacties